Czołgi IS-2 weszły w armii radzieckiej na uzbrojenie gwardyjskich pułków czołgów ciężkich. Zwano je także pułkami ciężkich czołgów przełamania. Były to samodzielne jednostki bezpośrednio podporządkowane Naczelnemu Dowództwu. Były one przez nie przydzielane, jako wzmocnienie, do poszczególnych korpusów lub armii, na czas określonej operacji bojowej. Pod koniec wojny zaczęto formować również samodzielne brygady czołgów ciężkich. Czołgi IS-2 pozostawały w uzbrojeniu armii radzieckiej również po wojnie. Dzięki armacie kal. 122 mm, był to jeden z najpotężniejszych czołgów całej II wojny światowej. Do zakończenia działań zbrojnych ogółem zbudowano ok. 3400 czołgów IS-1 i IS-2. Na podwoziu czołgu IS-2 powstały działa pancerne ISU-152 i ISU-122.
Na pierwszym zdjęciu IS-2 z 3-go Frontu Białoruskiego wjeżdża na zapory przeciwczołgowe (tzw. Smocze zęby). Styczeń 1945, Prusy Wschodnie.
Na drugiej fotografii radziecki czołg ciężki na ul. Chrobrego w Stargardzie, przy istniejących do dziś zabudowaniach, zdjęcie z 19.03.1945 r.
Na trzecim zdjęciu grupa IS-2 na ulicach Berlina. Maj 1945.
