Powstanie praskie, było ostatnim wystąpieniem ludności cywilnej przeciwko okupującym terytorium obcego kraju wojskom III Rzeszy. Żywiołowe starcia ludności z wojskami okupacyjnymi, które rozpoczęły się w Pradze 4 maja, przeobraziły się w dniu następnym w ogólne powstanie kierowane przez komunistów. W dawnej stolicy Czechosłowacji rozgorzały zacięte walki, przy czym już pod koniec 7 maja sytuacja powstańców stała się krytyczna. 8 maja czołgi hitlerowskie wtargnęły na ulice śródmieścia Pragi. Wobec takiej sytuacji Stawka Najwyższego Naczelnego Dowództwa Armii Czerwonej zażądała od wszystkich wojsk maksymalnego zwiększenia tempa pościgu.
Z godziny na godzinę sytuacja powstańców w Pradze była wprost katastrofalna. Pomocy siłom czechosłowackim udzieliła dywizja ROA, lecz mimo tego Niemcy dławili powstanie błyskawicznie. Opanowali centrum miasta i rozpoczęli represje wobec powstańców i ludności. Do akcji wkroczyły działa samobieżne, miotacze ognia i SS-mani z pobliskiego poligonu w Benešovie tworzący Kampfgruppe Wallenstein. Jednocześnie czołgi Armii Czerwonej i jej sojuszników przebyły do wieczora 7 maja, zajmując Jaroměřice nad Rokytnou i Igławę. Następnego dnia prawe skrzydło 1 Frontu Ukraińskiego wkroczyło na terytorium Czech na głębokość 40 km, zajęto tego samego dnia Drezno. Wieczorem Niemcy podjęli pertraktacje z powstańcami i zaczęli się wycofywać w stronę Amerykanów, wkraczających na ziemie czeskie od strony Bawarii. W nocy pierwsze oddziały sowieckie wkroczyły do Pragi. Atak na Pragę z wielu kierunków udaremnił wycofanie się większości sił Grupy Armii „Środek”. Strach przed radzieckimi wojskami spowodował dalsze walki i przedzieranie się Niemców przez linie sowieckie do 11 maja. Z milionowej armii feldmarszałka Schörnera do Amerykanów dotarło tylko 140 tysięcy.
Na fotografiach zdjęcia Hetzerów przejętych z okolicznej fabryki Skody. Pomimo tego, że nie miały jeszcze zamontowanego działa, powstańcy spawali na ich czoło metalowe płyty i umieszczali karabin maszynowy.
Źródła: materiały własne, Wikipedia
