Fińscy żołnierze niszczą całą sowiecką dywizję pancerną. Styczeń 1940 roku. Tak spektakularne sukcesy pomimo znacznej przewagi Sowietów Finowie osiągali dzięki stosowaniu specjalnej taktyki zwanej motti.
Taktyka motti – taktyka fińskich wojsk stosowana w czasie II wojny światowej w walce przeciwko radzieckiej Armii Czerwonej. Polegała na rozdzielaniu dużych sił nieprzyjaciela na mniejsze grupy, a następnie okrążaniu ich i niszczeniu głodem oraz ogniem strzelców wyborowych, przy jednoczesnym manewrowym odpieraniu prób odsieczy.
Określenie „motti” pochodzi od sterty drewna. Fińscy drwale byli opłacani za ilość motti, jakie udało się im naskładać. Zazwyczaj tworzyli oni jedno motti, znaczyli je i posuwali się dalej, podobny sposób postępowania z wrogiem można było zaobserwować w taktyce wojsk fińskich. Bardzo duża liczba żołnierzy była w „cywilu” drwalami, stąd pochodzenie nazwy. Motti w polskiej terminologii wojskowej odpowiada znaczeniem słowu „kocioł”.
Taktyka ta była wykorzystywana na dużą skalę podczas wojny zimowej, kiedy nieliczne, ale dobrze wyszkolone i dowodzone fińskie oddziały okrążały i rozbijały znacznie silniejsze siły wroga. Wyposażona w narty mobilna fińska piechota przenikała na flanki i tyły radzieckich kolumn zmotoryzowanych, gdy te posuwały się leśnymi traktami. Niespodziewanie atakując jednocześnie w kilku miejscach, Finowie zmuszali przeciwnika do rozczłonkowania swych sił, a następnie izolowali jego poszczególne grupy w tzw. motti. Mniejsze motti były szybko likwidowane, natomiast większe oblegane i nękane do czasu aż się poddadzą.
Najbardziej spektakularnym przykładem zastosowania tej taktyki była bitwa pod Suomussalmi (7 grudnia 1939 – 8 stycznia 1940), gdy trzy fińskie pułki piechoty otoczyły i zniszczyły na leśnej szosie dwie radzieckie dywizje piechoty i brygadę pancerną.