Rochus Misch z wykształcenia był inżynierem. Jego Ojciec zmarł 2 godziny przed urodzeniem chłopca. Matka zmarła, gdy R. Misch miał 2,5 roku. Od tego czasu wychowywali go dziadkowie.

W 1937 wstąpił do Verfügungstruppe, jednostki, która z założenia przeznaczona była dla Hitlera. Odbył w niej czteroletnią służbę wojskową, co miało mu zapewnić stanowisko w sektorze publicznym. Po wybuchu II wojny światowej został ranny podczas oblężenia Modlina w czasiekampanii wrześniowej. Kula przeszła dwa centymetry od jego serca, trafiając w płuco.

W kwietniu 1940 r. został powołany do SS-Begleitkommando (gwardii Hitlera). Wówczas został jednym z najbliższych współpracowników i pomocników führera, służąc mu za ochroniarza, operatora centrali telefonicznej i kuriera. Od stycznia do maja 1945 niemal cały czas mieszkał w bunkrze Hitlera pod Kancelarią Rzeszy, nazywając go zawsze „szefem”. Był świadkiem odkrycia ciał Hitlera i Ewy Braun, znajdował się w kompleksie bunkra w czasie zabójstwa dzieci Goebbelsa oraz śmierci Goebbelsa. Opuścił bunkier na dwie godziny przed zajęciem go przez żołnierzy radzieckich. 2 maja poddał się Armii Czerwonej, która zdobyła stolicę Niemiec.

Do kraju powrócił w roku 1954. Na stałe osiadł w Berlinie. Przez pewien czas prowadził firmę budowlaną, pracował również jako malarz pokojowy. W roku 2005 rozpoczął współpracę z dziennikarzem Nicolasem Bourcier. Jej owocem była biografia „Byłem z Hitlerem do końca 1940-1945″.

Zmarł z przyczyn naturalnych w wielu 96 lat. Był prawdopodobnie ostatnią żyjącą osobą z bliskiego otoczenia Adolfa Hitlera.

Rochus-Misch Rochus-Misch-hitler